Zoetzuur van watermeloenschil

Lekkers voor later

Overvloed

Terwijl ik dit schrijf deel ik alweer in de gulle overvloed van Moeder Natuur met oogst uit eigen tuin. Aardbeien en frambozen rijpen goed, en wat ben ik blij met de rabarberplanten! Naast dat het in verschillende toetjes op tafel komt, heb ik er ook al van ingemaakt. Niets is heerlijkers dan eigen inmaak, waar je zo lekker je eigen persoonlijke toets aan kan geven.
Het is heel makkelijk om een pot jam in de winkel te kopen, en ook tafelzuur als zilveruitjes en augurken zijn niet onbekend. Jammer genoeg wel met eenheidssmaak.

Uit de mode

In onze moderne tijd van supermarkten die een groot aanbod aan etenswaar hebben is het inmaken thuis min of meer in het vergeetboek geraakt. Een enkele hobbyist of iemand met een kook-tic wagen zich er nog wel aan. Gelukkig maar, want door hen blijft de kennis omtrent de technieken om houdbaarheid van voedsel te verlengen bewaard. En met deze technieken ook al die rijke smaken die je niet in de supermarktpotjes aantreft.
Zelfs wordt er door de voedingsindustrie met toevoegingen als extra conserveermiddelen, smaakversterkers, kleurstoffen etc. gewerkt. De thuisinmaker weet wel beter dan om kwistig met deze chemische middeltjes te gaan strooien. Misschien dat de augurken er dan iets minder groen uitzien dan de thuis ingemaakte, de smaak zal vele malen beter zijn dan de “industrie-eenheidssmaak”.

Noodzaak

Inmaken, of eigenlijk meer algemeen: het houdbaar maken van voedsel, was vroeger een noodzakelijke bezigheid. Het teveel aan groente en fruit werd op die manier benut voor wanneer er in de winter niet veel op het land groeide. Met de inmaakvoorraad bracht je variatie aan in wat je op tafel zette.
Het thuis inmaken is, buiten dat het lekker is, ook een creatieve bezigheid. Je kan je fantasie los laten gaan met het bedenken van leuke smaakcombinaties.
Natuurlijk gaat er wat tijd inzitten, maar dat betaalt zich dubbel en dwars terug in een eerlijk product. De tijdsfactor is een van de redenen dat de industrie er in het verleden op is ingesprongen. In grote fabrieksketels werd de jam gekookt, met een uniforme smaak. Niets mis mee, maar hierdoor verdween juist wel een stukje creativiteit uit de keuken.

Eigen smaak

Door zelf in te maken kan je zowel bij zoet als zuur lekker je eigen smaak volgen. Zeker bij zure inmaak brengt dat variatie op het menu. Er is namelijk nog zoveel meer mogelijk dan alleen die uitjes en augurken op azijn. Een poosje geleden deelde ik al het recept voor de zoetzure komkommers, en de durfals onder de eetweetjesbezoekers ondervonden dat zoetzuur van groene tomaten ook erg lekker is. Ik experimenteerde met het zoetzuur inmaken van de schillen van watermeloen. En die heerlijke zomerbietjes en andere groenten die ik uit de tuin haal gaan ook vaak op een zelfgemaakte kruidige azijn.
En bij de zoete zoete inmaak uit eigen keuken denk je ook verder dan die alledaagse pot jam, want zelf jam maken is helemaal niet moeilijk? En zeg nou zelf, een potje eigengemaakte aardbeien- of rabarberjam met vanille is toch veel lekkerder dan die doorsnee aardbeienjam uit de giga-conservenindustrie? Een vruchtensiroop (van echt fruit!) is ook helemaal niet moeilijk om zelf te maken; aanlengen met water en je hebt een heerlijke limonade.

Verschillende technieken

Jam maken en groenten op azijn zetten zijn slechts twee van de vele mogelijkheden om voedsel langer te kunnen bewaren, want je kunt ook nog melkzuur inmaken (of fermenteren), roken, diepvriezen, steriliseren, inzouten en op alcohol  of olie zetten. Kortom mogelijkheden te over om voedsel langer houdbaar te maken.

Zeker als je producten uit eigen tuin kan oogsten is inmaken de moeite waard.
Ik voel me altijd de koning te rijk als ik naar mijn verzameling potten en flessen met inmaak kijk, het houdt in dat we in de herfst en winter nog steeds kunnen smullen van de zomerse overvloed.

Dit bericht zit in:

Tag: herkomst, inmaak, moestuin, winter

Categorie: Keukentafel