pakjes en zakjes

Pakjes en zakjes

Al die maaltijdpakketten in pakjes en zakjes, is het nodig? Het is een tendens die ons naar mijn mening dom maakt. Raar maar waar. Immers, de producent laat via de verpakking weten dat het bereiden van een maaltijd met zo’n pakket een makkie is. Hoezo een makkie? Houdt dat dan in dat koken zonder zo’n pakje of zakje moeilijk zou zijn? Ga toch weg meneer Honig en mevrouw Knorr. En neem oom Bertolli en de rest van de familie ook meteen maar mee. Koffers inpakken en wegwezen. Hora est.

Mooier voorschotelen

De naam maaltijdpakket is trouwens een lachertje vind ik. De eerste keer dat ik zo’n “maaltijdpakket” zag, dacht ik “dat is verrekte handig!” Maar al snel veranderde ik van mening nadat ik had gezien dat er een kopje “zelf toevoegen” bij stond. Daaronder vielen de verse producten, het echte voedsel dus. Conclusie: In het pak zit geen noemenswaardige echte voeding. Waarschijnlijk is het papier van het pakje of zakje duurder dan de inhoud.
De kruiderij die in die pakjes en zakjes zit staat negen van de tien keer gewoon in je keukenkastje. Maar het sausje dan wat zo mooi op dikte is uit zo’n kant en klaar pakket? Dat is een zetmeel, een toegevoegd bindmiddel aan die kruiden en specerijen die al in je keukenkastje stonden. En ook dat bindmiddel vind je in je eigen kastjes, bv. maizena of bloem.

Je kan het ook zelf!

Neem van mij aan: Koken is niet moeilijk. Mocht je jezelf een beetje onzeker voelen in de keuken, er is over dit onderwerp informatie genoeg te vinden. Basisprincipes vind je in ieder goed basiskookboek.
En het lezen van de beschrijving op pakjes en zakjes is niet zoveel anders dan het lezen van een recept in een kookboek.
Het verschil bestaat hierin dat je van te voren moet bedenken wat je wilt gaan koken. Je maakt dan van te voren een boodschappenlijstje aan de hand van de bij het recept vermelde ingrediënten. Bij het “maaltijdpakket” lees je pas in de supermarkt wat er op je lijstje komt. Dat is nl. het deel “zelf toevoegen”. Beide lijstjes zullen in hoofdlijnen overeenkomen.
Mijn keuze is snel gemaakt, ik ga voor de eerste optie. Het is plezierig om van te voren te bedenken (en je al te verlekkeren aan) welke maaltijden gaat maken voor de komende dagen. Daarbij is het van te voren plannen van maaltijden economischer. Want deze methode houdt al gauw in dat je minder vaak boodschappen gaat doen, en dat is snel gewonnen!

Chemische toevoegingen

Een belangrijk pluspunt is dat je op deze manier een flink portie chemicaliën buiten de deur houdt. De pakjes en zakjes bevatten best een aanzienlijke hoeveelheid van deze stoffen, ook wel bekend als hulpstoffen of e-nummers.
Toegegeven, niet alle e-nummers zijn puur chemisch. Sommige zijn min of meer natuurlijk. Jammer genoeg worden die wel vaak uit hun natuurlijk verband gehaald met chemische stoffen.
Gelukkig is de huidige generatie consumenten zich bewuster dan voorheen dat aan veel producten e-nummers zijn toegevoegd. Zij lezen daarom aandachtig de kleine lettertjes op de verpakkingen. Slimme producenten houden rekening met deze kritische klanten en vermelden daarom niet meer het e-nummer, maar de naam van de stof. Onze wetgeving biedt deze ruimte, en een handige vis weet waar de mazen in het net zitten. Ook afkortingen van de stofnaam mogen worden gebruikt.

Naamgeving

Zo kan je voor één en hetzelfde stofje verschillende aanduidingen op de verpakkingen tegenkomen. Als voorbeeld geef ik hier: E 621, ve-tsin, mononatriumglutamaat, glutamaat, glutamaatzuur, MSG. En zo heeft het nog wel een paar namen. Je moet onderhand wel een wandelende encyclopedie zijn wil je er nog wijs uit kunnen worden.
Toevallig zit dit stofje in bijna alle hartige bewerkte producten. Dus ook de maaltijdpakketten, de pakjes en de zakjes ontkomen niet aan E 621. Het zorgt ervoor dat wanneer je het naar binnenkrijgt, je wilt blijven eten. (De zak chips gaat leeg terwijl je had voorgenomen om maar 1 handje te nemen). Het brengt je hormoonhuishouding in de war, je lichaam raakt van slag en geeft valse signalen af. Je krijgt alweer honger terwijl je minder dan een uur geleden nog hebt gegeten.
Ook aan zoete etenswaren worden kwistig e-nummers toegevoegd, vooral snoepgoed waar met grote letters op staat: “Geen suiker toegevoegd!”

Iedere dag weer

Veelvuldig (dagelijks) gebruik van bepaalde e-nummers zorgt ervoor dat je lichaam ziek wordt. Voedsel is bedoeld om je lichaam levend te houden; onze oorspronkelijke voeding is dan ook altijd van levende wezens geweest. Planten en dieren. Een afgeplukt blad, of een vis die je gevangen hebt. Echt natuurlijk voedsel en niks geen poeders uit een potje. Dat zijn de gluiperds die je sluipenderwijze ziek kunnen maken. Aandoeningen als allergieën, eczeem, migraine, diabetes 2, obesitas, enz. verminderen stilletjesaan de kwaliteit van leven. Ze zorgen dat je weerstand langzaam wordt afgebroken. Je lichaam nodigt als het ware allerlei nare ziektes uit om langs te komen en niet meer weg te gaan.

Een voorbeeld

Als voorbeeld is hier het ingrediëntenlijstje van een kruidenmix. Een zgn. boemboe, voor het Indische vleesgerecht Daging boemboe bali (Rundvlees in balinese saus). De additieven staan als e-nummers vermeld:
ui, rode peper, suiker, zout, water, plantaardige olie, smaakversterkers (E510, E621), knoflook, gember, melasse, citroengras, voedingszuren (E260, E262, E326, E330), tarwebloem, conserveermiddelen (E200, E210, E211), garnalen, plantaardig eiwithydrolysaat (soja), kleurstof (E150c), verdikkingsmiddelen (E407, E412, E466), purutblad, specerijen, tapiocameel, antioxidanten (E310, E320)
Natuurlijk kan dit gerecht ook zonder al die poespas gemaakt worden. Het recept vind je hier.

Natuurlijke keuze

Geen pakjes en zakjes dus voor mij. Ten eerste: ik hou van vers. En ten tweede: het liefst zo dichtbij mogelijk geteeld, gefokt en geslacht.
In de eerste mogelijkheid wordt in voedingsnederland goed voorzien, de tweede is wat lastiger. Neem het voorbeeld van de appels die jaarrond bij de versafdelingen van de supermarkten liggen. Voor mij in het late voorjaar en vroege zomer geen appels! Ze komen of uit koelhuizen, of uit een land hier heel ver vandaan. Moet je even niet bij stilstaan wat voor een energie het kost om het op de versafdeling van de plaatselijke supermarkt te krijgen. Onwaarschijnlijk maar waar. Het kost de appel uit Nieuw-Zeeland minder energie om in de supermarkt te komen dan de appel van eigen bodem. Die moet voor ie naar de supermarkt gaat eerst maanden lang in een energieslurpend koelhuis liggen.
Korte lijnen dus voor mij: vers en dichtbij geteeld. Een ideaal uitgangspunt voor een naar je eigen smaak samen te stellen maaltijd.

Tineke, juli 2013

 

Dit bericht zit in:

Categorie: Keukentafel

Tag: kritisch