aal - kermis

Kermis

Ons kleine dorp

Eén keer in het jaar, in de zomer, kwam de kermis naar ons dorp. Dat was een avontuur, de kermis werd op het terrein naast het dorpscafé opgebouwd, op een steenworp afstand van de school dus wij wisten precies wanneer het zover was.

De kermis uit mijn jeugd bestond uit een zweefmolen, een schiettent, en een viskraampje.
Ieder jaar draaiden wij onze rondjes in de zweefmolen, testte mijn vader zijn trefzekerheid met de kermisbuks (met afwijking), en voor het avondeten haalden we bij het viskraampje een gerookt aaltje, een heerlijke delicatesse.
Het was spannend spektakel, en een jaarlijks hoogtepunt in het dorp.

Het naburige grotere dorp

Onze kermis was heel anders dan die in het naburige grotere dorp, ontdekte ik later.
Daar had je naast de zweefmolen en schiettent, ook een draaimolen, botsautootjes, een grabbelton, een oliebollenkraam en een snoepkraam. Ook kon je er suikerspinnen kopen, heerlijke kleverige zoetigheid. Goh zeg, dit was pas een kermis!
Echter, het viskraampje ontbrak hier, dit dorp was rijker, en de streekdelicatessen kon men zich hier vaker veroorloven; of was dit dorp misschien niet meer zo “vissig”?

De immens grote stad

Toen ik nog later op eigen benen stond, en de grote stad haar tot nog toe verborgen geheimen prijsgaf, die grote stad waar het meerdere keren per jaar, en op verschillende locaties kermis was, was ik geschokt.
Pretparkattracties, tot je misselijk werd, of nog erger, last had van vreselijke duizelingen waren hier heel normaal. En grijpmachines waar de klatergouden horloges je toeflonkerden.
Naast noga, oliebol en suikerspin had je hier ook de oudhollandse poffertjes en het wereldse popcorn.
Maar het viskraampje met zijn gerookte polderaaltje? Nee dat kende men niet op zo’n stadse kermis.

Dit bericht zit in:

Tag: eet- en drink tradities, thema-herinneringen

Categorie: Keukentafel