De kleurrijke markt

Goh zeg, dat is wel even een verschil. Genoot ik vorige week nog heerlijk van de Turkse zon, nu moet ik het weer doen met de donkere dagen voor Kerstmis. Normaal gesproken vind ik deze dagen wel wat hebben, het sombere licht, de lage temperaturen, alles als een aanloop naar het Feest van het Licht tijdens de winterzonnewende. Maar nu heb ik er wat moeite mee. Ik verlang terug naar die warme atmosfeer, dat zonnige licht wat alles zo kleurrijk er uit laat zien.
Die sfeer was zeker aanwezig op de Turkse boerenmarkt in Manavgat, toen ik daar afgelopen week overheen struinde, op een heerlijke zonnige dag onder een strakblauwe lucht. Al die kleuren! Dat warme oranje van de sinaasappels, het diepe rood van de granaatappels, en de groenten leken ook wel groener te zijn dan thuis.
En dan de boeren uit de bergen die de producten van hun boerderij aan de man en vrouw brengen. Die je met trots hun kaas laten proeven en hun specerijen laten ruiken. Die een fles “nar eksisi”, een onvervalste Turkse specialiteit, voor je opendraaien om je de kwaliteit te laten zien en proeven. En die rozijnen uitdelen waarin je nog de zongedroogde druif herkent. Natuurlijk heb ik het een en ander gekocht. Die nar eksisi kon ik niet laten staan, en ook heb ik een flinke voorraad kaneelstokjes ingeslagen. En dan de kaas. Harde geitenkaas, aangevoerd in geitenhuiden. Ik hou van kaas, en ik heb proefondervindelijk kunnen bepalen welke soort ik ging aanschaffen. Met een iets legere portemonnee maar wel met goed gevulde tas verliet ik de markt.