Het is rustig op eetweetjes omdat, zoals ik vorige week al schreef, het moestuinseizoen weer op volle toeren draait. Aan vitamine D zal ik deze dagen geen gebrek hebben want door buiten aan het werk te zijn krijg ik volop dit zon-vitamientje binnen.
Het in de winter wat stijfgeworden bewegingsapparaat komt door het werk ook weer helemaal los en dat merk ik; de lichaamsmotor draait goed en ik voel de warmte door mijn lijf stromen.
In de tuin is ook deze week weer flink grond verzet en opgehoogd; wij leven nu eenmaal onder zeeniveau en de bodem blijft inklinken. Er is ook gezaaid (spinazie, rabarber, rode kool, tuinbonen, capucijners, dille). Verder hebben we de meeste bessenstruiken nu verplaatst, de overgehouden kruidenplanten hebben een nieuwe plek gekregen, en de plaats waar de kas moet komen is grotendeels vrijgemaakt. Gisteren ben ik ook begonnen met de composthoop aan te pakken, en wat een prachtige compost kwam er uit het oude vat vandaan, ik hoefde het niet eens te zeven. Daar zullen de wortelgewassen het dit komende seizoen goed op gaan doen!
Tussen de bedrijven door heb ik ook nog geexperimenteerd met een getoerd gistdeeg. Dit deeg zal ik nog eens moeten testen want de beloofde “vlokkerigheid” kwam niet helemaal goed naar voren. Waarschijnlijk omdat ik van het deeg opgerolde broodjes heb gemaakt. De twee soorten vulling die ik voor deze broodjes heb gemaakt is zeker voor herhaling vatbaar: Een met gehakte walnoten, lijnzaad, sesamzaad en van eigen oogst een flink portie maanzaad, met wat vloeibare honing overgoten, en de tweede vulling met gedroogde cranberries, in stukjes gesneden gedroogde abrikozen, wat geconfijte sinaasappelschil besprenkeld met een drupje maple syrup. Op het hartige vlak maakte ik van de week een soort kaaspolenta schoteltje, die erg in de smaak viel bij de huisgenoten, waarschijnlijk door de kaassaus die met wat grove mosterd een net wat pittigere smaak kreeg.
