De aardbeiplanten staan weer in de grond, ik heb er een plekje voor kunnen vinden, vlak voor de rode frambozenstruiken. Mochten ze elkaar toch in de haren (ehh… stengels of takken) gaan zitten, dan zoeken we volgend jaar maar weer een nieuw plekje voor ze.
Afgelopen week hebben we een paar keer nachtvorst gehad en ik was bang voor mijn perenbloesems, maar gelukkig viel het mee en de bloemen lijken er geen schade van te hebben ondervonden. Ik duim dat ze het voorjaar zonder kleerscheuren doorkomen zodat we van de herfst kunnen genieten van een paar heerlijke Doyenne du Comice peren.
De voorgezaaide tomaten- en meloenplantjes staan met hun eerste blaadjes boven de grond. De voorbereidingen voor het bouwen van de kas zijn in volle gang: De plek is vrijgemaakt, de grond losgewerkt, de plexiglas platen liggen klaar, het hout is gesorteerd; we kunnen gaan bouwen.
Het grondwerk in de tuin en het zaaiwerk voor maart is grotendeels gedaan dus heb ik me de afgelopen week kunnen richten op wat experimenten in de keuken.
Allereerst ben ik aan de gang gegaan met het emmer-volkorenmeel wat ik bij mijn laatste bezoek aan de Zandhaas had gekocht. Mooi meel, het voelt rul aan, maar toch fijner dan kamut. Omdat ik de bakeigenschappen van het graan niet ken ben ik klein begonnen met 2 ons meel. Hiervan maakte ik twee flinke bollen; belegd met een paar plakken zelfgemaakte witte kaas waren ze om te smullen!
Naast de kaas heb ik van de verse boerenmelk ook gebakken custard gemaakt. Dit had ik al eens eerder geprobeerd hoewel het toen niet echt een pudding was geworden. Voor de zekerheid heb ik dit keer een extra ei toegevoegd met als gevolg dat de custard uit de kunst was.
En afgelopen woensdag bij het boodschappen doen zag ik een appel-notenslof liggen. Dat bracht me op het idee om zelf iets met die combinatie te maken, maar dan natuurlijk wel met speltbloem. Het is een appel-notencake geworden die we aten als nagerecht, hoewel het ook bij een mok koffie lekker smaakt.
Op de markt lachen de artisjokken mij iedere week toe, deze keer kon ik er geen weerstand aan bieden en heb ik er een paar gekocht. Ik had ze al ooit al eens eerder gegeten, koud met een vinaigrette, maar vond het toen niet bijzonder. Daarom wilde ik ze deze keer warm eten, met een lekkere mosterdsaus erbij. Maar ook nu viel de artisjok me tegen. Ten eerste vind ik het “eten met hindernissen” en ten tweede vind ik er weinig smaak aan zitten. Wij gaan bij voorkeur voor andere groenten op ons menu.
