Tineke's profiel

Ik ben Tineke, bouwjaar 1957. Afkomstig uit Den Ilp, een boerendorp in Noord-Holland, waar tot voor kort visserij en pluimveehouderij hoogtij vierden, en menig inwoner nog een paar koetjes had staan.
Door mijn belangstelling voor voedselproducten en de schat aan praktijkervaring die ik heb opgedaan kan je met recht spreken dat ik op voedingsgebied een ervaringsdeskundige ben.
Die belangstelling voor voedsel is er altijd al geweest, maar werd rond mijn tiende jaar aangewakkerd door het lezen van de pioniersboeken van Laura Ingalls Wilder, over hoe te overleven met wat de omgeving biedt. Ook het boek “Leven van het land” van John Seymour is een topper voor als je zelf in je levensonderhoud wil voorzien. Inzicht in zelfvoorziening vind ik belangrijk, vooral nu we in onze huidige maatschappij weinig tot geen weet meer hebben waar ons voedsel vandaan komt en wat het eigenlijk is.

Ik kreeg in mijn jeugd kwalitatief hoogwaardige ingrediënten mee: Opgroeien op een boerenerf met moestuin en fruitboomgaard en loslopende kippen, omringd door het veenweidegebied van Waterland. Dus midden tussen de koeien en schapen, water- en weidevogels. En niet te vergeten vis.
Wij hadden in onze woonkeuken zo’n ouderwets met hout gestookt fornuis, voor de warmte, maar er werd ook wel op gekookt en in gebakken. Want bakken deden we graag, in mijn tienerjaren kwam het regelmatig voor dat we ‘s avonds een cake bakten (met eieren van eigen kippen) in plaats van voor de TV te zitten.
In de zomer verwerkten we de oogst uit eigen moestuin. Bij een veeboer uit het dorp haalden we verse melk, we ontdekten hoe je daar slagroom van kon verkrijgen, en ook werden we ingewijd in de magie van het karnen.

Recepten, vooral oude, hebben altijd mijn belangstelling gehad. Ik verzamelde ze dan ook. Van knipsels en tijdschriften tot boeken. En opeens besef je dan dat je kast vol staat met voedingsgerelateerde boeken. Een aantal van de boeken uit die kast staan ook al op de boekenplank van de site.

Daarnaast heb ik het geluk gehad om moeder te worden, een grote verrijking van mijn leven. Je wordt met je neus op de feiten gedrukt over wat het leven inhoudt. Hoe koester je dat, hoe zorg je daarvoor? De basis is voeding want dat is de basis van de continuïteit. In zo’n klein mensje stop je het beste van het beste, het natuurlijkste uit de natuur. En dat is niet meer dan natuurlijk: sinds de oudste tijden overleeft de mens van wat de natuur te bieden heeft.

Ik denk dat ik hiermee stof genoeg heb om aan een stukje bewustwording te werken, met informatie, recepten, mijn gedachten over bepaalde zaken. Daarbij probeer ik mezelf niet te verliezen in ellenlange uitweidingen. Snuffel lekker rond op de site en lees, huiver en geniet.
Oja, en vergeet vandaag niet te lachen.