Zadenkoorts

Zadenkoorts

Binnenwerk

Januari is een lauwe tijd. Tenminste wat de moestuin betreft. Te koud en te nat om in de tuin te werken vind ik. Maar dat neemt niet weg dat je wel wat aan tuinwerk kan doen. Dat doe je dan gewoon binnenshuis. Nee, nog niet voorzaaien en opkweken. Maar de doos met zaden tevoorschijn halen. De zadenkoorts slaat toe!
Vorige herfst deed ik al een bestelling bij Vreeken. Dit om de lange levertijden van het voorjaar te omzeilen. Het toen niet leverbare zaad van de ijsbloempjes bleek eind november wel weer op voorraad te zijn. Meteen een nieuwe bestelling gedaan. Juist, dat was dus een lichte aanval van zadenkoorts.

Bezig zijn

Omdat deze aandoening vooral in de winter opspeelt haal ik vandaag weer eens mijn zadenvoorraad tevoorschijn. En begin aan een nieuwe tuinplattegrond. De plantvakken teken ik er nog niet in. Dat gebeurt pas wanneer ik weet wat ik komend seizoen wil gaan kweken. Dus ga ik de zaden sorteren, en lijstjes maken. Met wat er is, en wat nog ontbreekt. Met zaai- en oogsttijden om goed te plannen.

En terwijl ik me bezighou met de zaden en de lijstjes dwalen mijn gedachten af naar het stuk wat mijn zus ooit schreef. Zij was veel verder op het gebied van zelf doen, en had daarom ook al veel eerder een volkstuin. Actief als zij was zat ze al snel in de redactie van het verenigingsblad. En net als ik nu last heb van zadenkoorts had zij dat ook. Op een gegeven moment, kreeg ze een flitsende vonk van inspiratie, en klom in de pen. Als eerbetoon aan haar geef ik het hier weer. Nog een kleine toelichting: Ze schreef dit in de jaren ’90, in het pre-internet tijdperk.

De Zaadgids

Als in het najaar de dagen steeds donkerder worden en de somberheid langzaam bezit van mij neemt, is er een groot lichtpunt in mijn bestaan. Op een dag is het weer zover, een dikke enveloppe valt in mijn brievenbus. Snel maak ik hem open, en ja hoor, de Zaadgids is er weer. Met veel genoegen blader ik hem meerdere keren door. Daarna kruis ik vast aan wat ik van plan ben te gaan bestellen. Vervolgens maak ik een lijst die later nog tientallen keren wordt veranderd. Dromerig staar ik voor mij uit en denk aan de enorme hoeveelheid groente die ik het komende seizoen zal gaan oogsten.

Enige weken verstrijken op deze manier en dan heb ik mijn keuze gemaakt. Slechts weinig soorten zijn overgeslagen. Van alles wil ik wel wat in mijn tuin hebben. Ik vul dan de bestellijst in, genoeg om wel 10 tuinen vol te zetten, maar het zal allemaal op mijn 100 m2 gepropt moeten worden. 

Eindelijk is het dan half februari. Snel fiets ik naar het Bivak om mijn bestelling af te halen. Thuis maak ik direct de doos open en kijk vol vreugdegevoelens naar de pakjes zaad. Elk pakje wordt nu zorgvuldig bekeken. Ik verlustig me in de aanblik van de foto’s op de pakjes. Weer zie ik de rijkdom van de komende zomer al voor mij. Grote kroppen andijvie, malse sla en sappige worteltjes. Alle pakjes worden nu op stapeltjes gelegd. Ik sorteer ze op soort, een stapeltje peulvruchten, een met wortelgewassen, etc. Daarna ruim ik alles weer op in de doos. Een andere keer worden ze uitgesorteerd op zaaitijd. En zo vermaak ik mij tot het dan echt tijd is om te gaan zaaien.

De zaadgids wordt intussen niet weggegooid, oh nee. Regelmatig blader ik hem door, ik stip alvast aan welke rassen ik het volgend jaar wil proberen en de oogst van volgend jaar trekt alvast aan mijn geestesoog voorbij. Maar als het dan weer opnieuw najaar is en de nieuwe zaadgids valt weer in de bus, dan kan ik het niet over mijn hart verkrijgen om de oude weg te gooien. Die krijgt een plaatsje in de boekenkast. Vervolgens sla ik de nieuwe gids open en droom weer weg tussen maïs en uien…….

P.N.I.B.

Dit bericht zit in:

Tag: groente, leefwijze, moestuin, winter

Categorie: Keukentafel